In Nederland wordt de methode Bugnet sinds 1948 toegepast, na introductie in Nederland door Madame Bugnet.
Madame Th. Bugnet-van der Voort was een Nederlandse van geboorte en getrouwd met de Fransman Bugnet. In Frankrijk had zij haar diploma kinésithérapie behaald en in haar fysiotherapeutische praktijk was zij begonnen met een systeem op te bouwen van oefeningen met z.g. 'auto-résistance'. Dit waren oefeningen waarin de patiënten zichzelf een weerstand (tot maximaal opgevoerd) gaven. Zij was op dit idee gekomen naar aanleiding van een boek van S. Bennett: “Old age its cause and prevention “(1936). Bij de behandeling van patiënten in haar praktijk paste Madame Bugnet tijdens deze 'auto-résistance-oefeningen' musculaire manipulaties en andere weerstanden toe. Zo kwam zij op empirische wijze tot een nieuwe techniek van behandelen.
Het succes van deze techniek, die zij ook wel neuro-myo-therapie noemde, was in die jaren nog moeilijk te verklaren.
In haar behandeling maakte zij gebruik van houdings- en bewegingspatronen en 'overflow of excitation' (Kabat). Door het toedienen van perifere prikkels wordt een motorisch effect verkregen. In feite was zij een facilitatietechniek aan het opbouwen, evenals later binnen de P.N.F.-methode van Knott en Voss gebruikt werd.
Op deze wijze kreeg zij bekendheid binnen de fysiotherapie en bij groepen patiënten.
Ook de methode Bon Départ (oefensysteem voor het schrijfonderricht voor het basisonderwijs) werd door haar ontwikkeld.
Madame Bugnet, die in 1951 is overleden, heeft de ontwikkeling van haar werk overgedragen aan haar Nederlandse en Franse medewerksters. Wat betreft de Bon Départ was dit mevrouw A. Boon in Breda, die op dit gebied met cursussen, lezingen en praktijklessen actief is gebleven tot haar pensionering in 1971.
De fysiotherapeutische techniek werd voortgezet en verder ontwikkeld door Mevrouw W. van Gunsteren-Woltjer, in samenwerking met een Franse fysiotherapeute, Madame O. de Richemont en de Nederlandse fysiotherapeute Mevrouw L. F. van Wermeskerken - Dutruy van Haeften.
Mevrouw van Gunsteren en mevrouw van Wermeskerken hebben vele jaren les gegeven aan de Nederlandse en buitenlandse fysiotherapeuten die geïnteresseerd waren in de methode Bugnet. Deze lessen werden gegeven in Den Haag, Leiden, Amsterdam, Enschede, Groningen en Parijs. In 1954 is een instructiefilm over de methode Bugnet (bedoeld voor fysiotherapeuten) bij UNFI-film in Utrecht tot stand gekomen. In 1970 is een demonstratiefilm op videoband gemaakt voor revalidatieartsen. Het streven was er steeds op gericht de methode Bugnet toegankelijk te maken voor alle fysiotherapeuten, zodat deze van de methode gebruik zouden kunnen maken als onderdeel van de oefentherapie. Dit doel is bereikt, ondanks het feit dat sommigen de methode Bugnet liever in een apart en gesloten onderwijssysteem hadden willen onderbrengen, zoals dat o.a. door Mensendieck en Cesar met hun systemen is gedaan.
Mevrouw van Gunsteren is de stuwende en geïnspireerde kracht geweest bij de samenstelling van de praktische handleiding van de methode Bugnet voor fysiotherapeuten. In 1968 is de Franse publicatie: “Rééducation Musculaire à base de Réflexes Posturaux” (Masson et Cie – Parijs) verschenen.
De Nederlandse bewerking verscheen in 1973 : “Houdingsweerstand Therapie Bugnet” door W. van Gunsteren, O. de Richemont, L. van Wermeskerken.
In de jaren '90 is de behandelmethode op de achtergrond geraakt. Omdat de resultaten van het oefenen met Bugnet zeer gunstig blijken te zijn voor diverse patiënten is besloten om de methode opnieuw bekendheid te geven.
Een Engelse vertaling is dankzij het werk van wijlen mevrouw L.F. van Wermeskerken verschenen in 2004 : “ Muscle Training with Postural Resistance” (Eburon academic publishers, Delft).
Op initiatief van de heer F. van Gunsteren is een Chinese vertaling verschenen in 2006.